Sztab Dowództwa Sił Lądowych

R-330P Piramida
Jednym ze środków taktycznego zakłócania łączności radiowej nieprzyjaciela w krajach Układu Warszawskiego był system R-330P Piramida. Jego podstawowym zadaniem było selektywne zakłócanie źródeł emisji mikrofalowej w zakresie 30-100 MHz – typowym dla radiostacji wojskowych. Systemy tego typu były używane podczas wojny w Afganistanie oraz wojen w Czeczenii, a ich wersje rozwojowe także w Osetii Południowej. Piramida może zakłócać emisje radiotelefoniczne prowadzone z modulacją częstotliwościową i jednowstęgową oraz radiotelegraficzne z kluczowaniem częstotliwości. Dokładniej są to sygnały typu: AM, FM, CW, SSB, ISB, FSK PSK i PFT. Jej urządzenia mogą emitować zakłócenia szumowe, mowopodobne, impulsowe bądź telegraficzne. Emisja sygnałów zakłócających o mocy do 1 kW może odbywać się za pomocą anten trzech różnych rodzajów: logoperiodycznej typu AN-442, lambda typu AN-441 oraz dachowej AN-440, nazywanej często harfą. Oznaczenia „AN” są stosowane wobec całego wyposażenia Piramidy, np. sam pojazd nosi oznaczenie AN-100. Podstawowa jest antena logoperiodyczna, czyli pozioma belka z prętowymi dipolami, umocowanymi „od najkrótszego do najdłuższego” – właśnie w piramidę bądź trójkąt. Długość belki wynosi ok. 4,7 m a rozpiętość najdłuższych dipoli – ok. 5,5 m. Antena jest unoszona na teleskopowym maszcie o wysokości 12,5 m, który dla bezpiecznej pracy jest usztywniany odciągami linowymi. Antena zapewnia emisję kierunkową w zakresie kąta 100°. Antena lambda może być mocowana na tym samym maszcie, ma kąt emisji do 60°, ale moc sygnału emitowanego z tej anteny jest ograniczona o połowę. Takie samo ograniczenie jest nakładane na emisję z użyciem anteny dachowej o wymiarach 1,5x1,6 m, która z racji swych rozmiarów umożliwia także pracę urządzeń podczas ruchu pojazdu (antena jest unoszona i składana z wnętrza wozu). Do testowania aparatury bez promieniowania anten jest używany tzw. ekwiwalent o oporności 75 omów – chłodzone zamkniętym obiegiem powietrza urządzenie zamontowane zostało w przedniej części przedziału bojowego. Sygnały zakłócające są formowane przez generator zakłóceń AN-404 i przekazywane do czterech wzbudników anteny Lazur, zasilanych przez prostowniki WS-2,5M. Sygnały ze wzbudników przechodzą przez komutator, wzmacniacz i trafiają do anteny, zasilanej przez transformator dopasowania AN-450. Rozpoznanie źródeł emisji odbywa się za pomocą układu: antena odbiorcza – wzmacniacz wejściowy szerokopasmowy – dwa odbiorniki R-323 (trzeci tego samego typu znajduje się przy stanowisku pracy dowódcy, w prawej, przedniej części kadłuba). Nad odbiornikami znajduje się wskaźnik panoramiczny AN-403 (R-381T1), umożliwiający precyzyjne określenie charakteru i parametrów emisji. Dane o źródłach są porównywane z pamięcią urządzenia i jeśli nie są w niej zawarte – zostają zarejestrowane w blokach BO-1 i BO-3. Gdy pracuje aparatura wykrywania i analizy sygnałów, automatycznie jest wyłączana aparatura zakłócająca, tak samo dzieje się, gdy zostaje uruchomiona radiostacja pokładowa R-159. Zasilanie urządzeń jest możliwe z sieci zewnętrznej prądem trójfazowym (380 V, 50 Hz) lub z agregatu ED-T-8/400WSS, zamontowanego w zasobniku przymocowanym do tylnego pancerza wozu. Maksymalne zapotrzebowanie na energię wynosi 12 kW, z tego 4 kW zużywa aparatura grzewczo-wentylacyjna.