Sztab Dowództwa Sił Lądowych

BWR-1 jest pływającym opancerzonym, gąsienicowym wozem bojowym, wyposażonym w specjalistyczne środki przeznaczone do prowadzenia rozpoznania.

Załogę BRM-1 tworzy dowódca, działonowy, kierowca, operator aparatury nawigacyjnej, zwiadowca-saper i zwiadowca-chemik. Kierowca i operator aparatury nawigacyjnej zajmują miejsce w przedziale kierowania (jeden za drugim), działonowy i dowódca w wieży, a zwiadowcy w tylnej części pojazdu.

Kadłub BRM-1 tworzy sztywną skrzynię zespawaną ze stalowych blach o grubości 6 - 26 mm. Część przednią tworzą dwie pochylone płyty pancerne zapewniające bezpieczeństwo przed ostrzałem pociskami pełnokalibrowymi o kalibrze do 25 mm. Boczne płyty pancerza chronią przed ostrzałem pociskami kalibru 7,62 mm i odłamkami.

W przedniej części kadłuba znajdują się przedziały kierowania i napędowy z silnikiem UTD-20. W środkowej przedział bojowy z wieżą, a w tylnej przedział desantu.

W przedziale napędowym umieszczony jest silnik i układ przeniesienia mocy. Napęd BRM-1 stanowi 6-cylindrowy, czterosuwowy, wysokoprężny, niedoładowany, chłodzony cieczą silnik UTD-20. Jest on zbudowany w układzie V i posiada pojemność 15 800 cm3. Moc przy 2600 obr/min wynosi 300 KM. Moc z silnika na koła napędowe jest przenoszona przy pomocy sterowanego mechanicznie i hydraulicznie mechanicznego układu przeniesienia mocy. Mechanizm przenoszenia mocy umożliwia ruch wozu do tyłu, hamowanie oraz skręcanie. Skrzynia biegów pięciobiegowa (pięć biegów do przodu + wsteczny). Łączny zapas paliwa wynosi 462 dm3.

BRM-1 posiada zawieszenie niezależne na wałkach skrętnych. Każde z 12 kół jezdnych jest połączone za pomocą wahacza z wałkiem skrętnym. Wahacze pierwszej i ostatniej pary kół nośnych są dodatkowo zamocowane do teleskopowych amortyzatorów hydraulicznych dwustronnego działania. Napęd z silnika jest przekazywany na znajdujące się w przedniej części pojazdu koła napędowe. Z tyłu pojazdu znajdują się koła napinające. Pojazd posiada dwie gąsienice, każda składa się z 84 ogniw.

W przedziale kierowania stanowiska mają kierowca i operator aparatury nawigacyjnej. Kierowca obserwuje teren przed wozem za pomocą czterech peryskopów TNPO-170A umieszczonych wokół włazu i zapewniających obserwację w sektorze 197°. Środkowy peryskop może być zamieniony na peryskop podnoszony TNPO-350B zapewniający obserwację przy podniesionym falochronie, lub peryskop nocny TWNE-1PA (lub TWNO-2) o polu widzenia 35° zapewniający obserwację na odległość 60-100 m. Użycie peryskopu nocnego wymaga oświetlenia terenu przed bwr reflektorem podczerwieni PG-125.

Operator aparatury nawigacyjnej dysponuje peryskopem TNPK-250A o powiększeniu 8x i polu widzenia 35°, dzięki możliwości częściowego obrotu uzyskano pole widzenia 135°. Operator obsługuje aparaturę nawigacyjną TNA-1 Kwadrat (lub nowszą TNA-3).

W środkowej części pojazdu znajduje się przedział bojowy z wieżą obrotową. Wieża pancerna ma kształt stożka ściętego. W wieży znajduje się zasadnicze uzbrojenie wozu: 73 mm armata 2A28 Grom i sprzężony z nią karabin maszynowy PKT. Uzbrojenie nie jest stabilizowane. Na bokach wieży zamocowane są 2 trzylufowe granatów dymnych 902W Tucza. W tylnej części wieży w specjalnym przedziale znajduje się stacja radiolokacyjna pola walki PSNR-5K. Wewnątrz wieży znajduję się stanowiska działonowego i dowódcy. Dowódca obsługuje przyrząd obserwacyjny DKRM-1.

Armata 2A28 jest ładowana ręcznie. Zapas amunicji to dwadzieścia naboi. Stosowane są naboje PG-15W (przeciwpancerne) i OG-15W (odłamkowe). Jednostka ognia do km PKT wynosi 2000 sztuk.

Do celowania służy działonowemu dzienno-nocny celownik 1PN22M2, a obserwację poza polem widzenia celownika zapewniają peryskopy TNPO-170A. Dowódca dysponuje dzienno-nocnym przyrządem obserwacyjnym z rubinowym dalmierzem laserowym DKRM-1 (1D8). Zapewnia on obserwację i pomiar odległości w zakresie 300 do 8000 m (w nocy do 400 m). Pole widzenia DKRZ-1 wynosi 8°, powiększenie dzienne 10x, nocne 3,5x, kąt obserwacji w pionie od -10,2 do 20,4°. W poziomie dzięki zamocowaniu DKRM-1 do obrotowego włazu dowódcy kąt obserwacji jest równy 360°. Kanał nocny DKRM-1 oparty jest o wzmacniacz światła szczątkowego I generacji. Dodatkowo dowódca dysponuje dwoma peryskopami TNPO-170A zamocowanymi także na pokrywie włazu po obu stronach DKRM-1. Łączny kąt widzenia uzyskiwany dzięki tym trzem przyrządom (bez obrotu pokrywy) wynosi 134°.

Podstawowym urządzeniem rozpoznawczym BRM-1K jest radiolokacyjna stacja obserwacji pola walki PSNR-5K (1RL-133-I). Dzięki niej możliwa jest obserwacja pojazdów o prędkości 2-110 km/h z odległości do 15 km i grup żołnierzy z odległości do 6 km. Urządzenie nadawczo odbiorcze stacji PSNR-5K może być odłączane od wieży i montowane w maksymalnej odległości 25 m (odległość limitowana długością kabli łączących antenę z aparaturą zamontowaną w wieży).

W skład wyposażenia rozpoznawczego wchodzą także urządzenia przenośne przewożone wewnątrz wozu. Są to między innymi radiotechniczne urządzenie rozpoznania środków radiolokacyjnych ERRS-1, lornetka termowizyjna, wykrywacz min IMP-1, przyrząd rozpoznania skażeń WPChR. ERRS-1 umożliwia wykrycie i identyfikację stacji radiolokacyjnych z odległości do 60 km.

BRM-1 jest wyposażony w radiostacje R-130MT, R-123M oraz przenośną plecakową R-148. Radiostacja krótkofalowa R-130MT posiada zasięg maksymalny podczas ruchu pojazdu 50 km. W czasie postoju dzięki rozstawieniu teleskopowego masztu zasięg można zwiększyć do 350 km. R-123M jest standardowym środkiem łączności pomiędzy pojazdami pancernymi i ma zasięg 20-40 km. Radiostacja R-148 zapewnia łączność pomiędzy zwiadowcami operującymi poza wozem, a wozem zwiadowczym.